Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018

+ π. Αλεξάνδρου Σμέμαν: Κυριακή της Τυροφάγου


+ Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν

Φτάσαμε πι στς τελευταες μέρες πρν π τ Μεγάλη Σαρακοστή. δη κατ τν βδομάδα τς πόκρεω πο εναι πρν π τν Κυριακή της Συγγνώμης, δύο μέρες - Τετάρτη κα Παρασκευ - ξεχωρίστηκαν ν νήκουν στ Σαρακοστή. Θεία Λειτουργία δν τελέστηκε κα λη τυπικ διάταξη στς κολουθίες χει πάρει τ λειτουργικ χαρακτηριστικά τς Μεγάλης Σαρακοστς. Στν σπερινό τς Τετάρτης χαιρετίζουμε τ Μεγάλη Σαρακοστ μ τοτο τν ραιότατο μνο:
νέτειλε τ αρ τς νηστείας, κα τ νθος τς μετανοίας γνίσωμεν ον αυτος δελφοί, π παντς μολυσμο, τ φωτοδότ ψάλλοντας, επωμεν δόξα σοι, μόνε φιλάνθρωπε.
Κατόπιν, τ Σάββατο τς Τυροφάγου κκλησία μας «ποιε μνείαν πάντων τν ν σκήσει λαμψάντων γίων νδρν τε κα γυναικν». Ο γιοι εναι τ πρότυπα πο θ’ κολουθήσουμε, ο δηγο στ δύσκολη τέχνη τς νηστείας κα τς μετάνοιας
Στν γώνα πο πρόκειται ν’ ρχίσουμε δν εμαστε μόνοι:
Δετε παντες πιστοί, τς τν σίων Πατέρων, χορείας μνήσωμεν. ντώνιον τν κορυφαον, τν φαεινν Εθύμιον, κα καστον κα πάντας μο κα τούτων σπερ Παράδεισον λλον τρυφς. τς πολιτείας νοητς διεξερχόμενοι, τερπνς νακράξωμεν...
χουμε βοηθος κα παραδείγματα:
Τν Μοναστν τ πλήθη, τος καθηγητς νν τιμμεν. Πατέρες, σιοι: δι’ μν γρ τν τρίβον, τν ντως εθεαν πορεύεσθαι γνωμεν μακάριοι στε τ Χριστ δουλεύσαντες...
Τελικ ρχεται τελευταία μέρα, πο συνήθως, τν νομάζουμε Κυριακή τς συγγνώμης, λλ χει κα να λλο λειτουργικ νομα πο θ πρέπει ν θυμόμαστε: «τς π το Παραδείσου τς τρυφς ξορίας το Πρωτόπλαστου δάμ». Τ νομα ατ συνοψίζει οσιαστικ τν πλήρη προπαρασκευ γι τ Μεγάλη Σαρακοστή. Ξέρουμε τι νθρωπος πλάστηκε γι ν ζε στν Παράδεισο, γι τ γνώση το Θεο κα τν κοινωνία μαζί Του. μαρτία του μως τν πομάκρυνε π τν ελογημένη ζω κα τσι παρξή του στ γ εναι μι ξορία. Χριστός, Σωτήρας το κόσμου, νοίγει τν πόρτα το Παραδείσου στν καθένα πο Τν κολουθε, κα κκλησία μ τ ν μς ποκαλύπτει τν μορφι τς Βασιλείας, κάνει τ ζω μας μι προσκυνηματικ πορεία πρς τν οράνια πατρικ γ.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ: ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ
ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

* * *

Ὕμνον εὐχαριστίας ἀναπέμπομεν εἰς τόν ἐν Τριάδι Θεόν, τόν ἀξιώσαντα ἡμᾶς νά φθάσωμεν καί πάλιν εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, διά νά ἀγωνισθῶμεν τόν καλόν ἀγῶνα τῆς ἀσκήσεως, διά νά στραφῶμεν εἰς τό «ἕν, οὗ ἐστι χρεία» (πρβλ. Λουκ. ι’, 42).
Μέσα εἰς ἕνα ἀντιασκητικόν κόσμον, ἐνώπιον τοῦ συγχρόνου ἀποαγιασμοῦ τῆς ζωῆς καί τῆς κυριαρχίας ἀτομοκεντρικῶν καί εὐδαιμονιστικῶν προτύπων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπιμένει εἰς τήν τεσσαρακονθήμερον περίοδον πνευματικῶν ἀγώνων καί «πανσέπτου ἐγκρατείας» διά τά τέκνα αὐτῆς, ὡς προετοιμασίας διά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα, τά Πάθη καί τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, διά νά καταστῶμεν θεωροί καί κοινωνοί τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.
Κατά τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν καλούμεθα νά βιώσωμεν βαθύτερα τήν δημιουργικήν καί σωστικήν Οἰκονομίαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί νά μετάσχωμεν ἐναργέστερα εἰς τήν ἐσχατολογικήν ἀναφοράν, κατεύθυνσιν καί ὁρμήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς. Συνειδητοποιοῦμεν τό τραγικόν ἀδιέξοδον τῆς αὐτοσωτηρικῆς ὑψηγορίας τοῦ Φαρισαίου, τῆς σκληροκαρδίας τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου, τῆς ἀναλγήτου ἀδιαφορίας διά τήν πεῖναν, τήν δίψαν, τήν γυμνότητα, τήν ἀσθένειαν, τήν ἐγκατάλειψιν τοῦ συνανθρώπου, συμφώνως πρός τήν εὐαγγελικήν διήγησιν περί τῆς μελλούσης κρίσεως. Προτρεπό-μεθα νά μιμηθῶμεν τήν μετάνοιαν καί τήν ταπείνωσιν τοῦ τελώνου, τήν ἐπιστροφήν τοῦ ἀσώτου υἱοῦ εἰς τόν οἶκον τοῦ Πατρός καί τήν ἐμπιστοσύνην εἰς τήν Χάριν Του, τούς ποιοῦντας τό ἔλεος πρός τούς ἐνδεεῖς, τήν ζωήν τῆς προσευχῆς τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τήν ἄσκησιν τοῦ Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου καί τῆς Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, καί ἐνισχυόμενοι διά τῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί τοῦ τιμίου Σταυροῦ, νά φθάσωμεν εἰς προσωπικήν συνάντησιν μέ τόν ἀναστάντα ἐκ τάφου ζωοδότην Χριστόν.
Κατά τήν εὐλογημένην αὐτήν περίοδον ἀποκαλύπτεται μέ ἰδιαιτέραν ἔμφασιν ὁ κοινοτικός καί κοινωνικός χαρακτήρ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Δέν εἴμεθα μόνοι, δέν ἱστάμεθα μόνοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Δέν εἴμεθα ἄθροισμα ἀτόμων, ἀλλά κοινωνία προσώπων, διά τά ὁποῖα «εἶναι» σημαίνει «συν-εἶναι». Ἡ ἄσκησις δέν εἶναι ἀτομικόν, ἀλλά ἐκκλησιαστικόν γεγονός καί κατόρθωμα, μετοχή τοῦ πιστοῦ εἰς τό μυστήριον καί τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀγών κατά τῆς φιλαυτίας, ἄσκησις τῆς φιλανθρωπίας, εὐχαριστιακή χρῆσις τῆς δημιουργίας, συμβολή εἰς τήν μεταμόρφω-σιν τοῦ κόσμου. Εἶναι κοινή ἐλευθερία, κοινή ἀρετή, κοινόν ἀγαθόν, κοινή ὑπακοή εἰς τόν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας. Δέν νηστεύομεν ὅπως ἀτομικῶς ἐπιθυμοῦμεν, ἀλλά ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία. Ἡ ἀσκητική μας προσπάθεια λειτουργεῖται ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν σχέσεών μας μέ τά ἄλλα μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ὡς μετοχή εἰς τά γεγονότα καί τά δρώμενα, τά ὁποῖα συγκροτοῦν τήν Ἐκκλησίαν ὡς κοινότητα ζωῆς, ὡς «ἀληθεύειν ἐν ἀγάπῃ» (πρβλ. Ἐφεσ. δ’, 15). Ἡ ὀρθόδοξος πνευματικότης εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν μετοχήν εἰς τήν ὅλην λειτουργίαν τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία κορυφοῦται εἰς τήν Θείαν Εὐχαριστίαν, εἶναι εὐσέβεια ἐκκλησιοτραφής καί ἐκκλησιοδιάστατος.

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου: Αποστολικό και Ευαγγελικό Ανάγνωσμα (πρωτότυπο κείμενο και νεοελληνική απόδοση)


Επιμέλεια
Ελευθερίου Ν. Χρυσοχόου
Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου