Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Κυριακή Γ' Ματθαίου: ῾οὐδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν᾽




του Πρωτοπρεσβυτέρου 
Γεωργίου Δορμπαράκη

῾οὐδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν

Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Γ´ Ματθαίου ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς γνωστῆς ἐπί τοῦ ῎Ορους ὁμιλίας τοῦ Κυρίου, μίας ἐκτεταμένης ὁμιλίας πού καταγράφεται στό εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου καί μάλιστα στά 5, 6 καί 7 κεφάλαιά του. Τό συγκεκριμένο ἀπόσπασμα ἔχει ἐκπληκτική ἐπικαιρότητα, δεδομένου ὅτι ἀφενός ἀποκαλύπτει βαθιές ἀνθρωπολογικές ἀλήθειες καί μᾶς  ὑπενθυμίζει τό πόσο ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ καί μᾶς φροντίζει μέ τήν πρόνοιά Του,  ἀφετέρου μᾶς προσανατολίζει στήν ὀρθή κατεύθυνση τῆς ζωῆς, πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἔνταξή του στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ᾽Ιδιαιτέρως θά σταθοῦμε στόν λόγο τοῦ Κυρίου ῾οὐδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν᾽, πού θέτει ἕνα σημαντικό προβληματισμό.

            1. Ἡ πρώτη ἐπισήμανση τοῦ Κυρίου, πού συνιστᾶ καί ἀποκάλυψη γιά τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο, εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ ἄνθρωπος πάντοτε κάπου ῾δουλεύει᾽, πάντοτε δηλαδή σέ κάτι ὑπακούει καί αὐτό οὐσιαστικά ὑπηρετεῖ μέ ὅλες τίς δυνάμεις του. ᾽Από τήν ἄποψη αὐτή, ἐλεύθερος ἄνθρωπος, μέ τήν ἀπόλυτη ἔννοια τοῦ ὅρου, δέν ὑπάρχει. Εἴτε ὑπακοῦμε στόν Θεό εἴτε ὑπακοῦμε σέ ἀντίθεες δυνάμεις εἴτε ἀκόμη καί στίς δικές μας μόνο ἐπιλογές, ἄν ὑφίσταται ἀπολύτως κάτι τέτοιο, πάντοτε θά βρισκόμαστε  κάτω ἀπό ἕνα ῾ἀφεντικό᾽. Τό ἐρώτημα εἶναι τί εἴδους ῾ἀφεντικό᾽ εἶναι αὐτό; Δηλαδή: σέ τί δουλεύω πού θά μέ κάνει νά νιώσω πραγματικά ἄνθρωπος, μέσα στά πλαίσια τῆς φυσιολογίας τοῦ ἀνθρώπου;
2. Ὁ Κύριος προεκτείνει τήν ἐπισήμανση: ῾οὐδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν᾽. ῎Οχι μόνο πάντοτε κάπου δουλεύουμε, ἀλλά καί ἡ ῾δουλεία᾽ αὐτή εἶναι μονομερής: δέν μπορεῖ κανείς νά ὑπηρετεῖ δύο ἀφεντικά ταυτόχρονα, οἱ δυνάμεις του θά εἶναι κατατεθειμένες στήν ὑπηρεσία πάντοτε ἑνός. Ὁ ἄνθρωπος, μέ ἄλλα λόγια, μᾶς λέει ὁ Κύριος, εἶναι δημιουργημένος ἔτσι, ὥστε νά ὑπάρχει καί νά λειτουργεῖ μέ ἑνιαῖο τρόπο, πού σημαίνει ὅτι οἱ δυνάμεις του προσαρμόζονται πάντοτε σέ μία μόνο κατεύθυνση, κάθε φορά ὁ ἄνθρωπος εἶναι ῾ὅλος κάπου᾽. Θά ἔλεγε κανείς ὅτι ὁ Κύριος ἀποκλείει γιά τή φυσιολογία τοῦ ἀνθρώπου τό φαινόμενο τοῦ ῾πνευματικοῦ ἀλλοιθωρισμοῦ᾽: δέν μπορεῖ νά κοιτᾶ τήν ἴδια στιγμή σέ δύο διαφορετικές κατευθύνσεις.  Συνεπῶς, ἄν κάποιος προσπαθήσει νά τά συνδυάσει ὅλα, θά βρεθεῖ σέ ἕνα εἶδος πνευματικῆς σχιζοφρένειας, θά ὑποστεῖ  μία ἀλλοίωση τῆς ὕπαρξής του ὡς ἄνθρώπου.

Κυριακή 25 Ιουνίου: Αποστολικό και Ευαγγελικό Ανάγνωσμα (πρωτότυπο κείμενο και νεοελληνική απόδοση)



Επιμέλεια:
+ Ελευθερίου Χρυσοχόου
Πρωτοπρεσβυτέρου
του Οικουμενικού Θρόνου

Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

+ Μελετίου Καλαμαρά: Κυριακή Β΄ Ματθαίου


+ Μελέτιος Καλαμαρς
Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης


μιλία στ εαγγέλιο τς Β΄ Κυριακς το Ματθαίου
πο ναφέρεται στν κλήση τν μαθητν
(Ματθ. 4, 18-23)

[Διασκευασμένη μιλία πού γινε στήν Νέα Κερασοντα στίς 26/6/2011.]


Τό ξεκίνημα

Χριστός λθε νά μς διδάξει τήν πιστροφή στόν Πατέρα κι’ ατό κριβς δείχνει νέργειά του νά βαπτισθε πό τόν γιο ωάννη, πού δίδασκε τήν μετάνοια.

Βαπτίσθηκε δηλαδή Χριστός, γιά νά μς φήσει μέ τό ζωντανό ατό παράδειγμά του πόμνηση, τι χρειάζεται νά λλάξουμε μυαλά. Νά τοποθετηθομε πέναντι στό Θεό πρτα, στόν αυτό μας καί στή ζωή διαφορετικά. Καί φο βαπτίσθηκε στόν ορδάνη, δίπλα στήν ερουσαλήμ, φυγε Κύριος καί πγε στήν Γαλλιλαία.

Γαλιλαία ταν πιό ποβαθμισμένη, θικά, πνευματικά καί κοινωνικά περιοχή το λαο το Θεο σραήλ. Ο βραοι τς ερουσαλήμ θεωροσαν τούς Γαλιλαίους «πόκοσμο». Γι’ ατό ταν κάποτε ρώτησαν γιά τόν Χριστό: «πό πού εναι ατός;» καί κάποιοι επαν «πό τήν Γαλιλαία», ποφάνθηκαν ο φαρισαοι: «Καλός νθρωπος πό τήν Γαλιλαία, δέν εναι δυνατόν».

Δέν θυμόντουσταν τι Χριστός γεννήθηκε στήν Βηθλεέμ.

πγε λοιπόν Χριστός στή Γαλιλαία, δίδασκε, θεράπευε καί κήρυττε.

Τί λεγε;

«Μετανοετε γγικεν Βασιλεία τν ορανν».

Τί σημαίνει «μετανοετε»; λλάξτε μυαλά. Πάψτε νά σκέπτεσθε πως μέχρι τώρα. Πο τά λεγε ατά;

Σέ μιά περιοχή πού βασίλευε μαρτία καί ο διαστροφές. πλεονεξία καί καταφρόνηση το νόμου το Θεο. Καί γι’ ατό, παρατηροντο κε ο χειρότερες ταξίες καί μαρτωλές καταστάσεις, πού νθρωποι ελαβες, δέν τίς πιαναν οτε στό στόμα τους.

κε πγε Κύριος. Καί κτός πό τό κήρυγμά του «μετανοετε», κανε καί μιά λλη νέργεια. Βλέποντας κάποιους νθρώπους τούς λεγε:

-φεστε ατά πού κάνετε. λτε κοντά μου. Μιμηθετε με. Περπαττε γιά νά φθάσετε στόν Πατέρα τόν πουράνιο, γαπώντας τό θέλημά του· λλάζοντας μυαλά· φήνοντας τήν μαρτία καί τόν κόσμο.

Κυριακή 18 Ιουνίου: Αποστολικό και Ευαγγελικό Ανάγνωσμα (πρωτότυπο κείμενο και νεοελληνική απόδοση)


Επιμέλεια:
+ Ελευθερίου Χρυσοχόου
Πρωτοπρεσβυτέρου
του Οικουμενικού Θρόνου

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

Κυριακή των Αγίων Πάντων


του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

Ἔχει ὀρθά τονιστεῖ ὅτι ἡ σχέση τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς μέ τήν ἑορτή τῶν ῾Αγίων Πάντων στήν ᾽Εκκλησία μας ἀποτελεῖ σχέση αἰτίου καί αἰτιατοῦ, δηλαδή ἐκεῖνο πού δημιουργεῖ τό γεγονός τῆς ἁγιότητας εἶναι τό Πανάγιον Πνεῦμα, τό Ὁποῖο ἀπέστειλε ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ᾽Ιησοῦς Χριστός, μετά τήν ἔνδοξη ἀνάληψή Του εἰς τούς οὐρανούς, τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Μέ ἄλλα λόγια οἱ ἅγιοι συνιστοῦν τά ἔργα τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, κάτι πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν κατανόηση ὅτι μιλώντας γιά τούς ἁγίους μιλᾶμε γιά γεγονός πού ὑπερβαίνει τήν ὁριζόντια ἀνθρώπινη μόνο κατανόησή τους. Οἱ ἅγιοι, ὅπως πιστεύουμε ὅτι θά δείξουμε καί στή συνέχεια, φανερώνουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, συνιστοῦν τήν προέκταση τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου μέσα στά πλαίσια τοῦ ἐδῶ καί τοῦ τώρα. Εἶναι οἱ ῾ἐν σαρκί περιπολοῦντες Θεοί᾽, κατά γνωστή ἔκφραση ἐκκλησιαστικοῦ Πατέρα. Ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων Πάντων λοιπόν θέτει κάθε φορά αὐτό τό ἐρώτημα, τό ὁποῖο κάθε χριστιανός πρέπει νά τό θέτει καί στόν ἑαυτό του: ῾Ποιός εἶναι ὁ ἅγιος;᾽ Νά ἐξηγήσουμε λίγο περισσότερο τήν παραπάνω περί ἁγίων τοποθέτηση. 
Κατά πρῶτον θά πρέπει νά ὑπερβοῦμε τήν ἁπλή ἀντίληψη πολλῶν συνανθρώπων μας, ἀκόμη καί χριστιανῶν, πού τήν ἁγιότητα τήν ἐξαρτοῦν ἀπό συνθῆκες μόνον τοπικές, δηλαδή ὅτι ἕνα συγκεκριμένο πλαίσιο ζωῆς ὁδηγεῖ καί στήν ἁγιότητα, εἴτε μέ τήν ἔννοια ὅτι ἅγιος γίνεται ἐκεῖνος πού ἀπομακρύνεται ἀπό τόν κόσμο, σάν ἕνα εἶδος ὑπερανθρώπου ἀσκητῆ, εἴτε μέ τήν ἔννοια ἐκείνου πού ἀγωνίζεται μέσα στόν κόσμο, σάν ἕνα εἶδος κοινωνικοῦ ἐργάτη. Ὁ ἅγιος εἶναι πέρα ἀπό τέτοιες ἁπλουστεύσεις καί ῾ἀγκυλώματα᾽. Ὅπως τό ὑπονοήσαμε καί παραπάνω καί τό τονίζει διαρκῶς ἡ ἐκκλησιαστική μας παράδοση, ἅγιος εἶναι ἁπλῶς ὁ συνεπής πιστός: αὐτός πού προσπαθεῖ νά ζεῖ σωστά ὡς μέλος τῆς ᾽Εκκλησίας, πού σημαίνει προσπαθεῖ νά κρατάει ἀνοιχτή τή θύρα τῆς ψυχῆς του ἀπέναντι στόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο. Κι αὐτό μπορεῖ νά γίνει εἴτε κανείς πηγαίνοντας σ᾽ ἕνα μοναστήρι εἴτε μένοντας στόν κόσμο, διότι ἀκριβῶς τό ζητούμενο εἶναι ἡ διακράτηση τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ πού ὁ ἄνθρωπος παίρνει μέ τήν εἴσοδό του στήν ᾽Εκκλησία διά τοῦ ἁγίου βαπτίσματος καί τοῦ ἁγίου χρίσματος καί ὄχι ὁ τόπος στόν ὁποῖο κάποιος θά ἐπιλέξει νά μείνει.

Κυριακή 11 Ιουνίου: Αποστολικό και Ευαγγελικό Ανάγνωσμα (πρωτότυπο κείμενο και νεοελληνική απόδοση)



Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Διοκλείας Κάλλιστος: Πεντηκοστή


Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος (Γουέαρ)

ρθόδοξος χει πλήρη συνείδηση πς νήκει σ μία κοινότητα. «Γνωρίζουμε πς ποιος π μς πέσει», γραφε Χομιάκωφ, «πέφτει μόνος του, κανες μως δν σώζεται π μόνος του. Σώζεται ς μέλος τς κκλησίας, μαζ μ λα τ λλα μέλη της».

Εναι μως σίγουρο πς ρθόδοξη κκλησιολογία εναι πνευματικ κα μυστικ π τν ννοια πς ρθόδοξη θεολογία ποτ δν σχολεται μ τν πίγεια πλευρ τς κκλησίας μεμονωμένα, λλ θεωρε πάντοτε τν κκλησία «ν Χριστ κα γί Πνεύματι». λόκληρη ρθόδοξη κκλησιολογία χει ς φετηρία τν διαίτερη σχέση πο φίσταται μεταξ κκλησίας κα Θεο. Τρες φάσεις μπορον ν χρησιμοποιηθον γι ν᾿ ποδώσουν ατ τ σχέση: κκλησία εναι: α) εκόνα τς γίας Τριάδας, β) Σμα Χριστο κα γ) μι συνεχς Πεντηκοστή. ρθόδοξη κκλησιολογία εναι Τριαδική, Χριστολογικ κα «Πνευματολογική».

α) Εκόνα τς γίας Τριάδας.
πως κριβς κάθε πρόσωπο χει δημιουργηθε κατ᾿ εκόνα το Τριαδικο Θεο, τσι κα κκλησία ς λον εναι εκόνα το ν Τριάδι Θεο, ναπαράγοντας πάνω στ γ τ μυστήριο τς νότητας κα τς ποικιλίας. Στν γία Τριάδα τ τρία πρόσωπα εναι νας Θεός, χωρς μως ν παύουν ν εναι τέλεια πρόσωπα.

Στν κκλησία να πλθος διαφορετικν νθρώπων νώνεται σ᾿ να σμα, στ ποο μως καθένας κα καθεμι διατηρε τόφια τν προσωπικότητά του. Τ κάθε πρόσωπο τς γίας Τριάδας κατοικε στ λλο κα ατ ξεικονίζεται στν λληλοπεριχώρηση τν μελν τς κκλησίας.

Στν κκλησία πάρχει διάσταση μεταξ λευθερίας κα αθεντίας. Στν κκλησία πάρχει νότητα κα χι λοκληρωτισμός. ταν ο ρθόδοξοι ποδίδουν στν κκλησία τν ρο «Καθολική», χουν κατ νο (μεταξ λλων) κα ατ τ ζωνταν θαμα τς νότητας τν πολλν προσώπων σ να.

Ατ σύλληψη τς κκλησίας ς εκόνας τς γίας Τριάδας, μς βοηθ πίσης ν κατανοήσουμε γιατ ο ρθόδοξοι δίνουν τεράστια σημασία στς Συνόδους. Σύνοδος ποτελε κφραση το Τριαδικο χαρακτρα τς κκλησίας. Μπορομε ν δομε τ μυστήριό της νότητος ν τ ποικιλί, σύμφωνα μ τν εκόνα τς γίας Τριάδας, ν φαρμόζεται στν πράξη, ταν ο πολλο πίσκοποι, ο συναγμένοι στ σύνοδο, φτάνουν λεύθερα σ κοιν πόφαση π τν φωτισμ το γίου Πνεύματος.