Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Anthony Bloom: Η παραβολή του Άφρονος Πλουσίου και ο Θάνατος


+ Αντώνιος Μητροπολίτης Σουρόζ
Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)
30 Νοεμβρίου 1980


Τ τέλος τς σημερινς Εαγγελικς περικοπς εναι μι προειδοποιήση γι κάτι πο λοι μας θ μπορούσαμε ν χουμε συνειδητοποιήσει, - τι θάνατος εναι δίπλα μας, τι πολλά, πάρα πολλ π ατ πο κάνουμε θ χαθον μ’ μς πειδ εναι περιττ, θνητά.

Ατ σημαίνει τι προειδοποιήση το Χριστο γι τ πόσο κοντ εναι θάνατος θ μς τρομοκρατοσε κα θ μς στεροσε π τν δημιουργική μας δύναμη; χι, ντίθετα· ο Πατέρες συνήθιζαν ν λένε, «ν χουμε συνεχ μνήμη θανάτου» χι μ τν ννοια το ν φοβόμαστε τν θάνατο κα ν ζομε κάτω π τν σκιά του, λλ μλλον πειδ τίποτα λλο παρ γνώση τι ζω εναι σύντομη, τι μπορε ποιαδήποτε στιγμ ν τελειώσει, μπορε ν δώσει στν κάθε στιγμ τ τελικό της νόημα, κα σ λόκληρη τ ζω τν ασθηση τι πρέπει ν βιαστομε ν κάνουμε τ καλό, τι πρέπει ν βιαστομε ν ζήσουμε πως θ ζούσαμε γνωρίζοντας τι ν πάσα στιγμ θάνατος μς περβαίνει, ζωή μας θ εναι μι ζω θριαμβευτική. ν μοναχ εχαμε συνεχς ατ κατ νο, θ ζούσαμε τόσο βαθιά, τόσο ντονα. ν γνωρίζαμε τι τ λόγια πο τώρα σς λέω ταν τ τελευταα, πόσο διαφορετικ θ τ λεγα, κα πόσο διαφοτετικ θ τ’ κούγατε!

ν πρόκειτο ν νοιώσουμε τι τ πρόσωπο πο μιλούσαμε μπορε ν εναι νεκρ σ λίγα λεπτά, πόσο προσεκτικο θ εμασταν στε τ λόγια κα ο πράξεις μας θ ταν τ ποκορύφωμα λης μας τς γάπης κα τς φροντίδας, θρίαμβος σ ,τι ριστο κα ψηλ χαρακτηρίζει τς σχέσεις μας.

λόγος πο ζομε τσο σχημα, πο λέμε τόσα πολλ κούφια λόγια, λόγια χωρς ζωή, πο διαπράτουμε τόσες πράξεις πο ργότερα κανε σν πληγς τν ψυχή μας, εναι τι ζομε σν ν εναι ατ ζω μονάχα να πρόχειρο σχέδιο τς ζως πο θ ζομε μιν μέρα, ταν θ χουμε χρόνο ν διαμορφώσουμε τ σχέδιο στν τελικ στορία. λλ δν λειτουργον τσι τ πράγματα· ρχεται θάνατος κα τ σχέδιο μένει δούλευτο, πλς μουτζουρωμένο, κα ατ πο μένει εναι μι θλίψη γι τ πρόσωπο πο θ μποροσε ν εναι σπουδαο, λλ πο ποδείχτηκε πιπόλαιο κα σήμαντο.

Γι’ ατ μιλάει τ σημεριν Εαγγέλιο, χι γι τ τι θ πρέπει ν φοβόμαστε τν θάνατο, λλ γνωρίζοντας τι μπορε ν λθει ποιαδήποτε στιγμή, κάθε στιγμή πρέπει ν εναι τέλεια, κάθε λόγος πρέπει ν εναι λόγος ζως, γεμάτος π πνεμα, ν ταιριάζει στν αωνιότητα. Κα κάθε μας πράξη σ σχέση μ μς θ εναι τέτοια πο θ γενν ζω κα θ κφράζει τν πληρότητα, τ μέγεθος, τν δύναμη τς γάπης κα τς ελάβειας πο θ πρέπει ν νοιώθουμε νας γι τν λλον κα γι τ κάθε τι. ς τ σκεφτομε, κα τότε ν μπορομε ν νεργήσουμε σύμφωνα μ’ ατ, κάθε λόγος κα πράξη μας θ’ ποκτήσει τν διάσταση τς αωνιότητας κα θ λάμψει στ φς της. μήν.


πόδοση Κειμένου: www.agiazoni.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου