Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Ο Άγιος Αμβρόσιος (7 Δεκεμβρίου)


+ Διονύσιος Ψαριανός, Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης


Σήμερα κκλησία ορτάζει κα τιμ τν ερ μνήμη το γίου μβροσίου πισκόπου Μεδιολάνων. γιος μβρόσιος εναι π τος μεγάλους Πατέρες κα διδασκάλους τς κκλησίας το τετάρτου αώνα, σύγχρονος το Μεγάλου Βασιλείου, νομαστς εράρχης στ Δύση, πως κι Μέγας Βασίλειος στν νατολή.

Γεννήθηκε τ 340 στ Γαλλία κα πέθανε τ 397 στ Μεδιόλανα, τ σημεριν Μιλάνο τς ταλίας. καταγωγ του ταν π μεγάλη οκογένεια τς Ρώμης. ταν πέθανε πατέρας του, πο ταν παρχος Γαλλίας, γιος μβρόσιος γύρισε στ Ρώμη κα νατράφηκε μ τν προστασία κα πίβλεψη τς μεγαλύτερης δελφς του Μαρκελλίνας. Μαρκελλίνα γι τν γιο μβρόσιο ταν πως Μακρίνα γι τν γιο Βασίλειο.

γιος μβρόσιος καμε λαμπρς νομικς σπουδς κα γρήγορα κατάκτησε νώτερες πολιτικς θέσεις. Μ κλογ το ατοκράτορα, τ 372 στάλθηκε στ Μεδιόλανα, ς παρχος τς βόρειας ταλίας. ταν φευγε γι τ θέση του, παρχος το Πραιτορίου, δηλαδ Πρωθυπουργός, το επε· «Πήγαινε, μβρόσιε, κα ν συμπεριφέρεσαι χι ς κριτής, λλ ς εράρχης. Στν ψηλ ατ κα πεύθυνη θέση του, μβρόσιος πηρετοσε μ ξιοθαύμαστο ζλο κα ταν γαπητς σ λους. Μεγάλο δρο το Θεο εναι, ταν ξιοι κα εσεβες νθρωποι νεβαίνουν στ δημόσια ξιώματα κα παίρνουν στ χέρια τους τ διοίκηση το λαο. Τότε πραγματικ ο νθρωποι βρίσκουν προστασία κα σφάλεια, γι ν πιδίδωνται στ ερηνικά τους ργα.

ταν γιος μβρόσιος ταν παρχος στ Μεδιόλανα, τότε πέθανε πίσκοπος, κα ο λλοι πίσκοποι τς κκλησίας μαζεύτηκαν κα συζητοσαν γι τ διαδοχή του. λας ταν συναθροισμένος π’ ξω κα νυπομονοσαν λοι, γιατί φοβονταν μήπως ουστίνα, μητέρα το ατοκράτορα Βαλεντιανο, πο ταν ρειανή, τος πέβαλλε πάλι ρειαν πίσκοπο- ρθόδοξος πίσκοπος Στέφανος εχε ποθάνει ξόριστος στν Καισαρεία τς Καππαδοκίας. Τότε, σν κα ν ταν π Θεο, κούστηκε μι παιδικ φωνή· « μβρόσιος πίσκοπος»! Ατ διαδόθηκε σν σύνθημα μέσως σ λη τν πόλη κα ο πίσκοποι, κλεισμένοι στν κκλησία γι τν κλογή, ξέλεξαν τν παρχο μβρόσιο, πο κόμα δν ταν χριστιανός, λλ κατηχούμενος.


γιος μβρόσιος θέλησε μ κάθε τρόπο ν ποφύγη, δικαιολογούμενος πς ταν δημόσιος ξιωματοχος κα πς πρεπε τάχα ν χη τ συγκατάθεση το βασιλέα. βασιλέας, ταν πληροφορήθηκε τν κλογ κα τς ντιρρήσεις το πάρχου, πάντησε· «Χαίρω, τι τν νθρωπο πο γ διώρισα παρχο κκλησία τν ξέλεξε πίσκοπο. Ν πτε στν μβρόσιο τι τν διατάζω ν δεχθ τν κλογή του». γιος μβρόσιος, μ χοντας πι ν δικαιολογηθ, βαπτίσθηκε κι λαβε διαδοχικά τος βαθμος τς ερωσύνης, πρτα διάκονος, στερα πρεσβύτερος κα τελευταα πίσκοπος. λοι χάρηκαν κα πανηγύρισαν, κι Μέγας Βασίλειος το γραψε· «...δοξάσαμεν τν Θεν μν, τν καθ’ κάστην γενεν κλεγόμενον τος ατ εαρεστοντας».

γιος μβρόσιος, ς πίσκοπος τώρα, μ τ παράδειγμά του κα μ τ εγλωττο κήρυγμά του, μέσα σ λίγον καιρό, ξυγίανε τ ποίμνιό του π τ μίασμα το ρειανισμο καί, ς ξοχος ποιητής, διωργάνωσε τ θεία λατρεία τς πισκοπς του. Μεγάλη πολεμικ ναντίον το γίου μβροσίου κανε μητέρα το βασιλέα κα φανατικ ρειαν ουστίνα· φτασε ν χη τν ξίωση ν παραδώση γιος μβρόσιος τ ναό του στν ρειαν πίσκοπο. ταν τν κάλεσαν στ βασιλικ νάκτορα κα τν διέταξαν ν παραδώση τ ναό, γιος μβρόσιος πάντησε· « πίσκοπος τς κκλησίας δν παραδίδει τος ναος το Κυρίου». πάντηση ατ μοιάζει σν κείνη πο δωκε Μέγας Βασίλειος στν παρχο Μόδεστο, πεσταλμένο το ρειανο ατοκράτορα Οάλη.


Θαρραλέα πίσης πρξε στάση το γίου μβροσίου πέναντι στν ατοκράτορα Θεοδόσιο. ταν τότε στ Θεσσαλονίκη κακοποίησαν τος βασιλικος ντιπροσώπους, Θεοδόσιος ργίσθηκε κα μ διαταγ του ο στρατιτες σφαξαν στν ππόδρομο πτ χιλιάδες νθρώπους. στερα π τ γκλημα ατό, Θεοδόσιος κατ τν ορτ τν Χριστουγέννων βρέθηκε στ Μεδιόλανα κα θέλησε ν μεταβ στν κκλησία κα ν κοινωνήση. γιος μβρόσιος, ντυμένος τ ερατικά του μφια, βγκε στ θύρα το ναο κα δν πέτρεψε στν ατοκράτορα ν προχώρηση· «Εναι τ χέρια σου βαμμένα μ αμα», το επε. Θεοδόσιος θέλησε ν δικαιολογηθ κι πάντησε στν εράρχη· «Κι Δαβδ μάρτησε». Τότε γιος μβρόσιος επε στν βασιλέα· «Τν μιμήθηκες στ γκλημα· ν τν μιμηθς κα στ μετάνοια»! Θεοδόσιος δν τόλμησε ν εσέλθη στν κκλησία κι φυγε μετανοιωμένος. μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου