του Ιωάννη Καραβιδόπουλου,
Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
στο Amen.gr
Φως και σκοτάδι είναι δυο αντίθετες έννοιες και πραγματικότητες που συναποκλείονται αμοιβαία. Το τόσο παραστατικό αυτό ζεύγος των αντιθέτων εννοιών το χρησιμοποιούν πολύ συχνά οι συγγραφείς της Κ.Διαθήκης για να τονίσουν την πλήρη αντίθεση μεταξύ της περιοχής του Θεού και της καλοσύνης αφενός, και της αντίθεης περιοχής των δαιμονικών δυνάμεων και της κακίας αφετέρου. Ιδιαίτερα ο Απ. Παύλος, στην περικοπή που διαβάζεται αυτήν την Κυριακή στη θεία Λειτουργία από την προς Εφεσίους επιστολή, αντιπαραθέτει την προηγούμενη χωρίς Χριστό σκοτεινή ζωή των πιστών προς την τωρινή φωτεινή ζωή τους και εξάγει τις συνέπειες αυτής της ζωής.
Η υποδούλωση του πρώτου ανθρώπου στη γη και των μεταγενέστερων απογόνων του με δική τους βέβαια απόφαση στις δυνάμεις του κακού και της καταστροφής έχει σαν συνέπεια τον σκοτισμό του μυαλού τους, το στένεμα της ζωής τους, τη διαδοχική εξασθένηση των δυνάμεών τους. Η ελευθερία και το άνοιγμα των οριζόντων που προσφέρει ο Χριστός οδηγεί ακριβώς στην αντίθετη κατάσταση: στον φωτισμό του ανθρώπου, στο άνοιγμα της ζωής προς τους άλλους αδελφούς, στη δημιουργική εκδίπλωση των δυνάμεών του. Το φως και η σύνεση χαρακτηρίζουν τη νέα αυτή κατάσταση του ανθρώπου. Τις εκδηλώσεις του ανακαινισμένου, συνετού και φωτεινού ανθρώπου μπορούμε να τις συνοψίσουμε στις ακόλουθες γραμμές, στηριζόμενοι στην αποστολική περικοπή που παραθέσαμε παραπάνω:
Διαβάστε τη συνέχεια στο AMEN.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου