Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Έναρξη λειτουργίας ιστοσελίδας Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου


Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κώου καὶ Νισύρου μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ἀνακοινώνει τὴν ἔναρξη λειτουργίας τῆς ἰστοσελίδας της στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνση
Μὲ τὴ λειτουργία αὐτοῦ τοῦ σύγχρονου μέσου ἐπικοινωνίας δίνεται ἡ δυνατότητα ἐνημερώσεως σὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὴ δομή, τὴ διοίκηση καὶ τὴν ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καθὼς καὶ τὴν ἱστορία τῆς Κῶ καὶ τῆς Νισύρου.
Στὸν ἴδιο διαδικτυακὸ τόπο προσφέρονται πληροφορίες γιὰ τὶς κατὰ τόπους ἐνορίες καὶ τὰ χριστιανικὰ μνημεῖα τῶν δύο νησιῶν, γιὰ τοὺς τοπικοὺς ἁγίους, ὅπως καὶ γιὰ τὶς ποιμαντικὲς δράσεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Παράλληλα, ὑπάρχουν κείμενα τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναήλ, ὅπως καὶ φωτογραφίες ἀπὸ τὸ παρελθὸν καὶ τὸ παρὸν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ σχεδιασμός, ἡ δημιουργία καὶ ἡ φροντίδα τῆς ἰστοσελίδας εἶναι ἀφιλοκερδὴς προσφορὰ τῆς ἑταιρείας «REACH» τοῦ κ. Ἰωσὴφ Ἀνδρ. Χατζημιχαήλ, τὸν ὁποῖο ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις εὐχαριστεῖ θερμά.
Εὐελπιστοῦμε ὅτι αὐτὴ ἡ νέα, σύγχρονη δυνατότητα θὰ ἀξιοποιηθεῖ ὡς ἕνας ἀκόμη τρόπος ἐπικοινωνίας, ὁ ὁποῖος ὑπερβαίνοντας τὶς ἀποστάσεις θὰ λειτουργεῖ ὡς κόμβος ἐνημέρωσης γιὰ κάθε ἐνδιαφερόμενο.


Ἐκ τοῦ γραφείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Αφήσου.....


π. Λίβυος (π. Χαράλαμπος παπαδόπουλος)
πηγή εδώ

Υποφέρουμε γιατί καθημερινά παλεύουμε βλέποντας τον εαυτό μας ως εχθρό και την ζωή ως απειλή. Θέλουμε όλα να τα ελέγχουμε με το νου και τις αναλύσεις του. Να σκεφτούμε τα πάντα πριν τα ζήσουμε. Μα αυτό σκοτώνει την ζωή.
Δεν έχουμε αποδοχή στον εαυτό μας και στους άλλους. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό και την ζωή. Χτυπιόμαστε αυτομαστιγωνόμασε για να εξιλεώσουμε ενοχές που έθεσαν άλλοι στην ζωή μας και όχι ο Θεός και η ύπαρξη. Ο Θεός δεν μας έδωσε ενοχές, μα εκείνοι που θέλουν να εξουσιάζουν την ύπαρξη μας.

Λέει ο όσιος Πορφύριος «Έτσι ν' αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία… Μη πολεμάτε να διώξετε το σκοτάδι απ' το δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μια τρυπίτσα, για να έλθει φως, και το σκοτάδι θα φύγει… Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. Να μη κάνετε καμιά προσπάθεια ν' απαλλαγείτε απ' αυτές. Ν' αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος.» 
Ας σταματήσουμε να πηγαίνουμε αντίθετα σε αυτό που είμαστε, σε αυτό που νιώθουμε, όλα μπορούν να γίνουν δρόμος, έστω και δύσβατος, έστω και λασπωμένος, θα φτάσουμε όμως στο προορισμό μας. 
Γιατί πνίγεται κάποιος; 
Γιατί παλεύει να σωθεί. 
Πότε δεν πνίγεται;
Όταν πεθάνει. Ο νεκρός στην θάλασσα επιπλέει. 
Μα γιατί; Γιατί έπαψε να αντιστέκεται και έμαθε να αφήνεται….


Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ


του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

«Εξελθόντι τω Ιησού…υπήντησεν αυτώ ανήρ τις, ος είχε δαιμόνια…» 
(Λουκ. 8, 28)

α. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Εκκλησία μας θέτει ως ανάγνωσμα το περιστατικό της θεραπείας του  δαιμονισμένου (ή των δύο δαιμονισμένων κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο) της περιοχής των Γερσεσηνών ή Γαδαρηνών. Και τούτο διότι θέλει να μας τονίσει ότι ο Κύριος ήλθε στον κόσμο ως  ελευθερωτής των ανθρώπων όχι μόνον από την ασθένεια και τον πόνο, όχι μόνον από την αμαρτία και το αποτέλεσμα αυτού τον θάνατο, αλλά και από τον ίδιο τον αρχέκακο διάβολο, τον απαρχής «ανθρωποκτόνον». Ο Κύριος ήλθε, κατά τον λόγο της Γραφής, «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου». Αυτό που αποτελούσε στοιχείο του τέλους του κόσμου, κατά την Παλαιά Διαθήκη: η παντελής αποδυνάμωση των πονηρών δυνάμεων, γίνεται με τον Κύριο παρούσα πραγματικότητα, δείγμα βεβαίως ότι τα έσχατα ήδη εισήλθαν από Εκείνον μέσα στον κόσμο τούτο. Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα λοιπόν με τρόπο ανάγλυφο μας δείχνει την εξουσία του Κυρίου, ο Οποίος συναντώμενος με τα δαιμόνια στο πρόσωπο ενός ταλαίπωρου ανθρώπου, εκδιώκει αυτά, προσφέροντας στην κοινωνία τον θεραπευμένο άνθρωπο ως πραγματικό άνθρωπο.

β. 1. Ως εκ περισσού καταρχάς, ας υπενθυμίσουμε ότι τα δαιμόνια δεν αποτελούν αποκύημα της φαντασίας κάποιων ανθρώπων, ευρισκομένων σε νηπιακό επίπεδο ζωής, όπως αρέσκονται άθεοι άνθρωποι να λένε, ή μυθοποιημένο προσωποποιημένο περίβλημα απλώς της ύπαρξης του κακού, κατά την αποχριστιανοποιημένη τοποθέτηση ετεροδόξων «χριστιανών». Τέτοιες θέσεις, θα έλεγε κανείς, εκφράζονται από εκείνους που έχουν πέσει θύματα των τεχνασμάτων του Πονηρού, ο οποίος το πρώτο που επιχειρεί να κάνει, είναι να πείσει τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει. Σαν τους ευφυείς εχθρούς μίας χώρας, οι οποίοι κρύβονται με τέτοιον τρόπο, παραλλάσσοντας τη θέση τους, ώστε να πείσουν τους αντιπάλους τους ότι δεν υπάρχουν. Τα δαιμόνια υφίστανται και κατά την πίστη μας συνιστούν δημιουργήματα του Θεού, τα οποία ενώ δημιουργήθηκαν ως πνεύματα αγαθά, προκειμένου να υπηρετούν τον Θεό και το άγιο θέλημά Του, όμως λόγω της κακής χρήσης της προαιρέσεώς τους διεφθάρησαν και ξέπεσαν, γενόμενα πνεύματα πονηρά, τα οποία αντίκεινται έκτοτε  στον Θεό, - η πτώση τους ήταν και ένα είδος θανάτου τους - προσπαθώντας όχι μόνον να βρίσκονται σε ανυπακοή προς Εκείνον, αλλά και να καταστρέφουν την όποια δημιουργία του Θεού, κυρίως τον άνθρωπο. Βεβαίως, ο Θεός δεν καταστρέφει τα δημιουργήματά Του αυτά – ο Θεός ποτέ δεν καταστρέφει την δημιουργία Του – τα κρατάει στην ύπαρξη δε, ώστε, έστω και με τον αρνητικό τρόπο δράσεώς τους, να εξυπηρετούν το σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Οι δύο πιθανές τοποθετήσεις μπροστά στην ελευθερία (Κυριακή ΣΤ´Λουκά)



του Ιωάννη Καραβιδόπουλου
Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
στο Amen.gr 

Ο Χριστός παρουσιάζεται στη διήγησή μας ως ελευθερωτής των ανθρώπων από τις δαιμονικές δυνάμεις που τον κρατούν αιχμάλωτο και τον δυναστεύουν. Σ’ αυτή την προσφορά ελευθερίας παρατηρούμε δύο τρόπους ανταποκρίσεως των ανθρώπων: η μια εκπροσωπείται από τον δαιμονισμένο πού θεραπεύθηκε, η άλλη από τους κατοίκους της περιοχής στην οποία έγινε το θαύμα. Ο πρώτος, μετά τη συνάντησή του με τον ελευθερωτή και σωτήρα Χριστό, μεταβάλλεται ριζικά:: από γυμνός γίνεται «ιματισμένος και σωφρονών»· από ακοινώνητος που ζούσε στα μνήματα και στις ερήμους βρίσκεται τώρα σε επικοινωνία με τους συνανθρώπους του, τους οποίους σπεύδει να συναντήσει για να τους διηγηθεί τη θαυματουργική θεραπεία του- αντί της επιθετικότητας και της καταστροφικής και αυτοκαταστροφικής μανίας που είχε (βλ. τις παράλληλες διηγήσεις στα Μάρκ. 5, 3-5. Ματθ. 8, 28 εξ.) γίνεται τώρα η αιτία σωτηρίας των άλλων αντί τής προηγούμενης διεσπασμένης προσωπικότητάς του που φαίνεται από την ονομασία «λεγεών»(: «γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια») αποκτά τώρα ένα ενιαίο κέντρο, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει, να μείνει κοντά στον Ιησού.
Ενώ όμως ο πρώην δαιμονισμένος επιθυμεί τη μόνιμη συντροφιά του Ιησού, οι κάτοικοι της περιοχής ζητούν την απομάκρυνση του ευεργέτη, γιατί τους κυρίεψε ο φόβος. Είδαν τη δύναμη του Ιησού και τρομοκρατήθηκαν. Σκέφθηκαν αμέσως ότι η παρουσία ενός ισχυρού θαυματοποιού ανάμεσά τους μπορεί να συνεπάγεται ίσως ορισμένες υλικές ζημίες, όπως ήταν π.χ. η καταστροφή της αγέλης των χοίρων. Ο «φόβος» τους για τον οποίο ομιλεί ο ευαγγελιστής δεν είναι το δέος και η συντριβή μπροστά στη δύναμη του Ιησού, η αρχή της αναγνωρίσεώς του και της προσκυνήσεως, αλλ’ ο τρόμος μήπως η παρουσία του τους οδηγήσει στη στέρηση των υλικών αγαθών, τα οποία δεν θέλουν να χάσουν. Τυφλοί ως προς το πνευματικό τους συμφέρον, βλέπουν μπροστά τους μόνο το υλικό συμφέρον. Απορρίπτουν την ελευθερία, προτιμώντας να μείνουν δούλοι.

Διαβάστε τη συνέχεια στο AMEN.GR

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ: ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΟΥ



του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

Μνημόνευε ᾽Ιησοῦν Χριστόν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ᾽ (Β´ Τιμ. 2, 8)

α. Τόν ῾καλόν στρατιώτην ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ᾽ μεγαλομάρτυρα καί μυροβλήτη ἅγιο Δημήτριο πού τιμᾶ ἐνδόξως σήμερα ἡ ᾽Εκκλησία μας φωτίζει τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, παρμένο ἀπό τήν ποιμαντική λεγόμενη ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου τήν Β´ πρός Τιμόθεον. ῞Οσα προτρεπτικά λέει ὁ ἀπόστολος γιά τόν μαθητή καί συνεργάτη του ἅγιο Τιμόθεο τά βλέπουμε ἐφαρμοσμένα ἤδη στόν ἅγιο Δημήτριο: ἡ δύναμή του ἦταν ἡ χάρη τοῦ Κυρίου ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, κακοπάθησε ὡς καλός στρατιώτης ᾽Εκείνου, ἀθλήθηκε νόμιμα, ἡ διαρκής μνήμη του ἦταν ὁ ἀναστημένος ᾽Ιησοῦς Χριστός. Κι ἡ ᾽Εκκλησία μας βεβαίως τά στοιχεῖα αὐτά πού μᾶς ὁδηγοῦν στή σωτηρία μας μᾶς τά προβάλλει ἔντονα, προκειμένου νά κρίνουμε τόν ἑαυτό μας πάνω σ᾽ αὐτά καί νά πορευόμαστε ἀντιστοίχως στή ζωή μας. Κατεξοχήν μάλιστα ἡ μνήμη μας πρέπει νά εἶναι διαρκῶς στόν ἀναστημένο ἀπό τούς νεκρούς ᾽Ιησοῦ Χριστό καί ἀπόγονο τοῦ Δαβίδ. ῾Μνημόνευε ᾽Ιησοῦν Χριστόν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ᾽.

β. 1. ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος δέν μᾶς καλεῖ μέσω τῆς προτροπῆς του στόν ἅγιο Τιμόθεο νά μνημονεύουμε τόν ᾽Ιησοῦ Χριστό ὡς ἕνα πρόσωπο τῆς ἱστορίας γιά παιδαγωγικούς σκοπούς. ῾Η προτροπή του δηλαδή δέν ἔχει τήν ἔννοια μίας ἀνάμνησης πού ἀναπλάθει ἀπό τό παρελθόν ἕνα πρότυπο γιά παραδειγματισμό, ὅπως τό βλέπουμε νά συμβαίνει στίς διάφορες ἐπετείους σπουδαίων ἱστορικῶν γεγονότων ἤ ἀκόμη καί στή μνήμη τῶν ἁγίων τῆς ᾽Εκκλησίας. Κι αὐτό γιατί μία τέτοια μνημόνευση σημαίνει ὅτι τό πρόσωπο ἤ τό γεγονός ἀνήκει στό παρελθόν κι ἐπειδή ἔχει κάποια ἰδιαίτερη ἀξία θέλουμε νά τό προβάλλουμε ὡς καθοδηγητικό στοιχεῖο καί γιά τή δική μας ζωή στό παρόν. 
῾Η προτροπή τοῦ ἀποστόλου ἔχει πολύ μεγαλύτερο βάθος κι ἐκφράζει τήν πίστη τοῦ ἴδιου καί τῆς ᾽Εκκλησίας γιά τό ποιός εἶναι ὁ ᾽Ιησοῦς Χριστός καί ποιά εἶναι ἡ σχέση μας μέ ᾽Εκεῖνον. ῾Ο ᾽Ιησοῦς Χριστός πού πρέπει νά μνημονεύουμε εἶναι ὁ ῾ἐγηγερμένος ἐκ νεκρῶν᾽, δηλαδή εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού μέ τήν ἀνάστασή Του φανέρωσε τή θεότητά Του ὡς Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, καί ταυτοχρόνως εἶναι τέλειος ἄνθρωπος ὡς καταγόμενος ῾ἐκ σπέρματος Δαυΐδ᾽. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ ἀπόστολος καλεῖ νά μνημονεύουμε ᾽Εκεῖνον πού εἶναι ζωντανός καί διαρκῶς παρών στή ζωή μας καί τή ζωή σύμπαντος τοῦ κόσμου, συνεπῶς καλεῖ νά ἔχουμε ἀνοικτά τά μάτια τῆς πίστης, γιά νά βλέπουμε τήν πραγματικότητα πού ζοῦμε στήν ᾽Εκκλησία: τόν Χριστό ὡς Θεό καί ἄνθρωπο πού μᾶς προσέλαβε στόν ῾Εαυτό Του καί μᾶς ἕνωσε μέ τόν Θεό.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Λόγος χειροτονητήριος του Αδριανουπόλεως Αμφιλοχίου


ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ 
ΛΟΓΟΣ ΕΠΙ Τ ΕΑΥΤΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙ, 
ΦΑΝΑΡΙΟΝ, ιη’ κτωβρίου ,βιδ’ 

Παναγιώτατε κα πανσέβαστέ μοι, Πάτερ κα Δέσποτα, 
Σεβασμιώτατοι γιοι ρχιερες, 
ερ τν Κληρικν κα μοναχν κατάλογε, 
γαπητο ν Χριστ δελφοί, 

«διον ρχιερέως τ προσφέρειν δρα τ τν λων Θε. Τούτου χάριν Μονογενς νανθρωπήσας, κα τν μετέραν φύσιν ναλαβν, ταύτην πρ μν προσενήνοχε»1, λέγει Κύρου Θεοδώρητος διερμηνεύων τόν μέγα τν θνν πόστολον2. Κα κατ πρτον μν δρα λέγει ατν τν φρικωδεστάτην κα ναίμακτον ερουργίαν ν δευτέροις δ, πν τί τ καθ΄ αυτόν∙ βίον, πολιτείαν, ργα, λόγια, καρδίαν, νον, χαρίσματα, τάλαντα, ψυχν κα πόστασιν. Τατα πάντα, ς θυσίαν κα λοκάρπωμα π το ρχιερέως προσφέρονται Κυρί τ Θε καθ’ μέραν κα ν τ βί λοκλήρ. 
Συνέχει μ λόγος κα δειλιν διαλογίζομαι: «Τί νταποδώσω τ Κυρί περ πάντων, ν νταπέδωκέ μοι3τί νταποδώσω τ Μεγάλ κκλησί περ πάντων ν δωρήσατό μοι; τί νταποδώσω Σοι τ Πρώτ τς Οκουμένης εροθύτ κα Δεσπότη περ πάντων ν χαρίσατό μοι; Πτωχός εμι γ κα πένης, κα ο δυνάμαι κατξίαν προφέρειν δωρήματά τε κα γιστείας τ τν λων Δεσπότ. νδες κα ξουθενημένος κα σχς μου γκατέλειπέ με κα ο δύναμαι τ τς ρχιερωσύνης μπονον βαστάζειν. Τετάρακται καρδία μου, κα σαλεύθησαν ο πόδες μου κα μφοβος γενόμην δι τς εεργεσίας τ περβάλον κα τς Πατριαρχικς Σου καρδίας τ εσυμπάθητον κα γαπητικόν. 
Τί δώσ μοι ψαλτήριον τερπνν δεκάχορδον κα κιθάραν δυμελίφθογγον; Τίς δανείσ μοι φωνν δύμολπόν τε κα λυγηρά; Τίς κατασκευάσ σάλπιγγαν χαλκίνην; Τίς προσφέρ μοι γλτταν εδίνητον πρ κάλαμον γραμματέως ξυγράφου δι ν παραστήσω τς δωρες τ μήχανον, τς ελογίας τ δυσεξαρίθμητον κα ν ταυτ τς εχαριστίας τ πειρον. 
Διπλν κα πολλαπλν ασθάνομαι, τν ερν κα μοναδικν ταύτην ραν, τν δωρεν το Δεσπότου, λλ κα τν τιμν κα τν εεργεσίαν κα τν εθύνην. Κατεστάθην σήμερον, πείρ Θεο συγκαταβάσει κα Πατριαρχικ Σου παρακελεύσει πίσκοπος τς Πρωταρίστου κκλησίας κα τέκνον Σόν, τέκνον Πατρς περιφανος, το γγέλου τς κατ τν Βασιλίδα τν Πόλεων κκλησίας, το στέρος το τηλαυγος κα περάλλου, το Οκουμενικο Πατριάρχου κα κοινο Πατρός πάντων μν!!! 
Εχας κα κεσίαις Σας κα τν γίων ρχιερέων πεφοίτησε πρ μικρο τ κτιστοσυμπλαστουργοσύνθρονον κα τελεταρχικν Πνεμα, τ Πνεμα τς ληθείας π’ μ τν μικρν ν δελφος πολλος κα χρισέ με λαί γαλλιάσεως πνευματικ κα εσήγαγέ με ες τ νδότερα το καταπετάσματος, ες τ για τν γίων, ες τν πληρότητα τν χαρισμάτων κα περικεκάλυψέ με τ τς ρχιερωσύνης χάριτι.