Η ολέθρια αφροσύνη

του Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., 

για το AMEN.GR 

Η συγκέντρωση αγαθών που εξυπηρετούν τη ζωή α­ποτελεί μια πολύ φρόνιμη και λογική ενέργεια για τον άνθρωπο και μάλιστα για τον οικογενειάρχη που από την εργατικότητα και προνοητικότητά του εξαρτάται η ζωή των μελών της οικογένειας του. Την οκνηρία και απρο­νοησία κανείς ποτέ δεν επαίνεσε. Γιατί λοιπόν παρ' όλα αυτά ο πλούσιος της σημερινής παραβολής χαρακτηρίζε­ται ως «ἄφρων»; Για τους εξής λόγους: α) Πρώτα-πρώτα γιατί ο ορίζοντας του κόσμου γι' αυτόν τελειώνει στα όρια του εαυτού του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διή­γησή μας επικρατεί η κτητική αντωνυμία «μου». Ο πλη­σίον είναι ανύπαρκτος για τη σκέψη και τη ζωή του πλου­σίου μας. β) Γιατί νομίζει ότι η υλική ευδαιμονία του είναι ατέρμονη και ότι δεν πρόκειται να του την αφαιρέ­σει κανείς. Έτσι καταστρώνει μακρόπνοα σχέδια λέγον­τας στον εαυτό του: «ψυχή, έχεις, πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά^- αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου». Και γ) γιατί καταπίεσε τελείως μέσα στα βάθη του υποσυνειδή­του του τον Θεό, νομίζοντας ότι τον αφάνισε και γλύτωσε από τον έλεγχο του.

Διαβάστε τη συνέχεια στο AMEN.GR