Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Προύσης Ελπιδοφόρος: "Η απογοήτευσή μας είναι μεγάλη"

Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος,
Ηγούμενος της Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης

"Η μή συμπερίληψη του θέματος της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης στο ανακοινωθέν σήμερα «πακέτο εκδημοκρατισμού» μας λύπησε βαθύτατα. Η απογοήτευσή μας είναι μεγάλη. Ως Πατριαρχείο τη φορά αυτή τρέφαμε βάσιμες ελπίδες ότι θα γινόταν. Δεν το περιμέναμε αυτό από την Κυβέρνησή μας. Εμείς θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία η επαναλειτουργία της Σχολής μας και δεν θα πάψουμε να την επιδιώκουμε. Παρακαλούμε τον Πρωθυπουργό μας να συνεχίσει προς την ορθή κατεύθυνση την πορεία για την πλήρη άρση της παραβίασης των ανθρωπίνων και των θρησκευτικών δικαιωμάτων των πολιτών του."

Ἂς μή βλέπουμε μονοδιάστατα...

Αρχιμ. Ευσέβιος Βίττης

Νά μάθουμε νά περνικομε τό γωιστικό μας συμφέρον΄νά γίνουμε πιό νθρώπινοι καί σωστοί στίς συναλλαγές μας. ς μή βλέπουμε μονοδιάστατα, μέ μέτρο ,τι κανοποιε μόνο τό δικό μας συμφέρον, λλά νά βλέπουμε καί μέ τό μάτι το λλου, πού καί ατός χει νάγκη. Δέ λέει κάτι τέτοιο καί "χρυσος κανών"΄"καθώς θέλετε να ποισιν μν ο νθρωποι καί μες ποιετε ατος μοίως";(Λουκ.στ΄31). λήθεια, πόσο πιό ραες καί πόσο πιό νθρώπινες θά ταν ο δοσοληψίες μας, ν τέτοιες ρχές τίς κατεύθυναν! Θά λειπαν τότε λες ο κατεργαριές καί λες ο πονηριές πού μεταχειρίζονται ο νθρωποι προκειμένου νά γελάσουν νας τόν λλο πουλώντας γοράζοντας. 

Ἀρχιμ.Εύσεβίου, "Κοινωνικές Διαστάσεις τῆς Ὀρθόδοξης Πνευματικότητας"

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΡΜΕΝΙΑΣ (30 Σεπτεμβρίου)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη


«Ο άγιος Γρηγόριος έζησε επί βασιλείας Διοκλητιανού. Ήταν Πάρθος κατά την καταγωγή, υιός του Ανάκ, συγγενής του Κουσαρώ, βασιλιά της Αρμενίας. Συνελήφθη από τον βασιλιά Τηριδάτη ως χριστιανός και υπέμεινε γι’  αυτό πολλές τιμωρίες. Όταν έμαθε μάλιστα ο Τηριδάτης ότι είναι υιός του Ανάκ του Πάρθου, που δολοφόνησε τον πατέρα του, του έδεσε τα χέρια και τα πόδια και τον έστειλε στην πόλη Αρταξά, όπου εκεί τον έριξαν σε βαθύ λάκκο, γεμάτο από θηρία και ερπετά. Στον λάκο αυτό έζησε  δεκαπέντε χρόνια, τρεφόμενος κρυφά από μία γυναίκα χήρα. Στο μεταξύ ο βασιλιάς Τηριδάτης παρεφρόνησε, έτρωγε τις σάρκες του και ζούσε μαζί με τα γουρούνια στα βουνά. Η αδελφή του Κουσαροδούκτα είδε τότε ένα όνειρο κι άκουσε φωνή που έλεγε: Αν δεν βγει από τον λάκκο ο Γρηγόριος, ο Τηριδάτης δεν πρόκειται να γίνει καλά. Πράγματι, η Κουσαροδούκτα απελευθέρωσε τον Γρηγόριο, ενώ την ίδια ώρα θεραπεύτηκε και ο βασιλιάς. Ο Γρηγόριος έγινε επίσκοπος της Αρμενίας, βάπτισε τους κατοίκους της, έφτιαξε πολλές Εκκλησίες, και τελικώς εκδήμησε προς τον Κύριο ειρηνικά».
  
Διαβάζοντας κανείς τον βίο του αγίου Γρηγορίου, φωτιστή των Αρμενίων, δύο πράγματα έρχονται στον νου του για να κάνει: ή να κλείσει τα μάτια από ντροπή, μπροστά στη φοβερά μεγάλη προσωπικότητα και το τεράστιο σε βάθος και πλάτος έργο του Γρηγορίου, προσπαθώντας να το «απωθήσει» στο υποσυνείδητό του, ή να αρχίσει να κλαίει για τη δική του κατάντια. Διότι ο άγιος, ένας αυτός – και όχι χιλιάδες «χριστιανοί» όπως εμείς – αλλά «οίκον Τριάδος εαυτόν αποτελέσας» κατά τον υμνογράφο, δηλαδή κάνοντας τον εαυτό του οίκο της αγίας Τριάδος, κατόρθωσε με τη χάρη του Θεού να μεταστρέψει στη χριστιανική πίστη έναν ολόκληρο ειδωλολατρικό λαό, που καταδυναστευόταν από τον πονηρό διάβολο και τις μεθοδείες του. «Λυμαινόμενον αθέως τον εχθρόν χώραν άπασαν, την των Αρμενίων, θεία δυναστεία κατέβαλες∙ και ως πυρσός αναλάμψας κατεφώτισας τους εν σκότει κειμένους, σοφέ, ματαιότητος» (Με τη δύναμη του Θεού νίκησες τον εχθρό διάβολο, ο οποίος κατέστρεφε με την αθεΐα όλη τη χώρα των Αρμενίων. Και αφού έλαμψες σαν πυρσός, φώτισες πολύ δυνατά, σοφέ, αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι της ματαιότητας). Ο άγιος γι’  αυτό αντιπαραβάλλεται με τους αγίους αποστόλους, τους μαθητές του Κυρίου, παραλληλίζεται με τον άγιο Γρηγόριο τον Νεοκαισαρείας τον θαυματουργό, ο οποίος εξίσου με τον σημερινό Γρηγόριο, όταν πήγε στη Νεοκαισάρεια βρήκε ελάχιστους χριστιανούς και όταν έφυγε από τη ζωή αυτή άφησε ελάχιστους ειδωλολάτρες, παραπέμπει στους νεώτερους αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, φωτιστές των Σλαύων.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ Β´ ΛΟΥΚΑ: ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη



«Είπεν ο Κύριος∙ Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως…Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών».

α. Τμήμα της επί του Όρους ομιλίας του Κυρίου Ιησού (Ματθ. 5-7) αποτελεί το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής Β΄ Λουκά, η οποία κατά τον ευαγγελιστή Λουκά έγινε επί τόπου πεδινού. Μάλλον πρόκειται, όπως σημειώνουν πολλοί από τους ερμηνευτές της Καινής Διαθήκης, περί δύο ομιλιών που έκανε ο Κύριος, δηλαδή την ίδια ομιλία που έκανε αρχικά σε πιο εκτεταμένη μορφή  πάνω σε βουνό, την ίδια πιο περιληπτικά έκανε για  δεύτερη φορά επί τόπου πεδινού, και αυτήν κατέγραψε ο Λουκάς. Η πρώτη φράση του αναγνώσματος μάλιστα «καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» χαρακτηρίστηκε ως «ο χρυσός κανόνας της χριστιανικής ηθικής», που σημαίνει ότι με αυτόν ρυθμίζονται έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις, ώστε να μπορεί να φανερώνεται ο Θεός στη ζωή τους.

β. 1. Θα πρέπει καταρχάς βεβαίως να θυμίσουμε ότι ο κανόνας αυτός στην αρνητική του διατύπωση ήταν κάτι που πρότεινε η Παλαιά Διαθήκη, απαντώμενος για πρώτη φορά στο βιβλίο του Τωβίτ με τη φράση «ο συ μισείς, μηδενί ποιήσης», αυτό που εσύ μισείς, μην το κάνεις σε κανέναν άλλον. Εννοιολογικά και μορφολογικά συναντάμε τον αρνητικό  κανόνα αυτό και έξω από την ιουδαιοχριστιανική αποκάλυψη, σε διαφόρους φιλοσόφους και σε άλλες θρησκείες, όπως για παράδειγμα στον Κλεόβουλο τον Ρόδιο ή και τον Κομφούκιο.  Πρόκειται λοιπόν για έναν κανόνα που ρυθμίζει θετικά τις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων και που βασίζεται στα καλά στοιχεία που υπάρχουν παγκόσμια και πανθρησκειακά στην ανθρώπινη ύπαρξη. Μην ξεχνάμε ότι η πτώση στην αμαρτία δεν επέφερε την καταστροφή του ανθρώπου, αλλά τη ζόφωση της εικόνας του Θεού μέσα του, όπως βεβαίως ο Λόγος του Θεού, άσαρκος μέχρι την ενανθρώπησή Του, φώτιζε τον άνθρωπο (π.χ. με τον σπερματικό λόγο που είπαν ορισμένοι Πατέρες), με σκοπό τη διαπαιδαγώγησή του προς μελλοντική αποδοχή Εκείνου.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

29 Σεπτεμβρίου: Κυριακή B' Λουκά (Τυπικό)

29η Σεπτεμβρίου 2013

Κυριακή Β΄ ΛΟΥΚΑ

Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Κυριακοῦ τοῦ Ἀναχωρητοῦ. 
Πετρωνίας Μάρτυρος. 
Τοῦ Ἁγίου νέου Ὁσιομάρτυρος Μαλαχίου ἐκ Λίνδου.

Ἦχος πλ. α΄ – Ἑωθινόν Γ΄


Ἀπόστολος: Κυριακῆς ιδ΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν· «Ὁ βεβαιῶν ἡμᾶς σύν ὑμῖν εἰς Χριστόν...» (Β΄ Κορ. α΄ 21-24, β΄ 1-4).

Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς β΄ ἑβδομάδος Λουκᾶ· «Καθώς θέλετε, ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι...» (Λουκ. ς΄ 31-36).



Δείτε το Τυπικό από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Δείτε ολόκληρη την ακολουθία του Όρθρου και της Θ. Λειτουργίας

Ανατροπή


του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, για το ΑΜΕΝ.GR

Στο ευαγγελικό  ανάγνωσμα αύριο  ο Κύριος προσπαθεί  να κάνει μια ανατροπή. Ολοι  γνώριζαν  πως θα ζήσουν καλά  και θα συνυπάρξουν  αρμονικά  με τον περίγυρό τους. Δάνειζαν  σ’ όποιον  θα  τα  ελάμβαναν πίσω τα δανεικά (έντοκα μάλιστα),  αγαπούσαν  όποιους τους αγαπούσαν και κυλούσε η ζωή φυσιολογικά. Ο Χριστός με τον λόγο Του ανατρέπει την κατάσταση,  όσο και αν αυτή ήταν λογική.
  Όσα  τονίζει ο Ιησούς  στο Ευαγγέλιο  ακουμπούν  το υπέρλογο για όσους σκέπτονται  πνευματικά και το παράλογο για όσους ενεργούν συμφεροντολογικά.  Η συνήθεια έλεγε τ΄ αντίθετα απ’ όσα ο Χριστός  προτρέπει  να γίνουν.  Δύσκολη,  όχι  όμως ακατόρθωτη  η αλλαγή στάση ζωής.
  Ό,τι συμβαίνει  στο κράτος μας  με δανεισμούς επί δανεισμών,  με δυσβάστακτους όρους,  είναι βλασφήμια  κατά της θέλησης του Χριστού.  Κάποιοι έκαναν σκάνδαλα,  χρέωσαν τον τόπο  και  υποθήκευσαν  το μέλλον του.  Ήρθαν οι δανειστές,  εκμεταλλεύτηκαν καταστάσεις  και το ένα μέτρο  διαδέχεται  το άλλο  και όλα χαρακτηρίζονται  ανάλγητα  και σκληρά. Άρα  δεν  υπάρχει αγάπη και  κατανόηση.  Μας  δάνεισαν  χρήματα  και μας βλέπουν ως νούμερα,  ως δείκτες  πληθωρισμού και ως Α.Ε.Π.

Διαβάστε τη συνέχεια στο AMEN.GR

ΚΥΡΙΑΚΗ Β´ ΛΟΥΚΑ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΙΔ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη



Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλά συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν᾽ (Β´ Κορ. 1, 23)

α. Ὁ ὑμνητής τῆς ἀγάπης ἀλλά καί τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας ἀπόστολος Παῦλος δέν θά μποροῦσε καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν Β´ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του νά ἐκπέσει ἀπό τό ὕψος τῶν ὕμνων του. Τήν ἀγάπη καί τήν ἐλευθερία πού ζεῖ ἐν Χριστῷ προβάλλει καί πάλι, μολονότι βλέπει ὅτι θά ἔπρεπε νά χρησιμοποιήσει ἰδιαίτερη αὐστηρότητα καί ἔλεγχο σέ παρεκτροπές ὁρισμένων Κορινθίων πιστῶν. ᾽Αρνεῖται ὅμως νά πάει πρός συνάντησή τους μέ τέτοιο σκοπό, γιατί ξέρει ὅτι θά τούς στενοχωρήσει. Καί δέν τό θέλει. Γιατί ἡ ἀγάπη του πρός ὅλους εἶναι τέτοια πού ἀκόμη καί ὁ ἔλεγχός του καί ἡ θλίψη πού προκαλεῖ αὐτός εἶναι καρπός τῆς ὀδυνωμένης καρδιᾶς του. ῾Σᾶς ἔγραψα ἀπό πολλή θλίψη καί στενοχώρια τῆς καρδιᾶς, μέ δάκρυα πολλά, ὄχι γιά νά λυπηθεῖτε, ἀλλά γιά νά γνωρίσετε τήν ἀγάπη πού ὑπερβολικά σᾶς ἔχω᾽. ῾Η ἐξήγηση πού δίνει εἶναι ἐξόχως σημαντική: ῾Δέν εἴμαστε κύριοι τῆς πίστεώς σας κι οὔτε ἔχουμε ἐξουσία σέ σᾶς σάν νά εἶστε δοῦλοι μας. Εἴμαστε ὅμως συνεργάτες τῆς χαρᾶς σας καί θέλουμε νά συντελοῦμε γιά νά αὐξάνει ἡ χαρά σας᾽. ῾Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλά συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν᾽.

β. 1. ῾Ο ἀπόστολος ἔχει πλήρη ἐπίγνωση τοῦ ἀποστολικοῦ του ἀξιώματος καί τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας πού τοῦ ἔχει δώσει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. ῾Η κλήση γιά τήν οἰκουμενική του ἀποστολή ἀπό ᾽Εκεῖνον  ἐπαναλαμβάνεται σχεδόν σέ κάθε ἐπιστολή του, σέ βαθμό τέτοιο ὥστε νά φτάνει στήν θεωρούμενη ὑπερβολή ὅτι καί ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ νά διδάσκει ἀντίθετα πρός τήν δική του διδασκαλία ῾νά εἶναι ἀνάθεμα᾽. ᾽Ακριβῶς γι᾽ αὐτό λοιπόν θεωρεῖ ὅτι ἡ ἐξουσία του αὐτή συνιστᾶ χάρη τοῦ Θεοῦ πρός σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί ὄχι πρός ὑποταγή τους. ῞Ο,τι δηλαδή ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του, ὅτι δέν πρέπει νά κινοῦνται σάν τούς ἐπιγείους ἄρχοντες πού καταδυναστεύουν τόν κόσμο - ῾οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατεξουσιάζουσιν καί κατακυριεύουσιν αὐτῶν. Οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾽ ὅστις θέλει πρῶτος εἶναι ἔστω πάντων ἔσχατος καί πάντων διάκονος᾽ - τό ἴδιο κήρυττε καί κυρίως ἔπραττε ὁ μεγάλος ἀπόστολος. Τήν θέση του μέ ἄλλα λόγια τήν ἔβλεπε ὡς θέση διακονική καί ὑπηρετική τῶν ἀνθρώπων, κατά τό πρότυπο τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ ῾Οποῖος ῾οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι᾽, καί ἀπεκάλυψε: ῾ἐγώ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν᾽. Πού θά πεῖ: οἱ ἀπόστολοι, πολύ περισσότεροι καί οι ἄλλοι πιστοί, κληρικοί καί λαϊκοί, στέκονται πάντοτε σέ πλάγια θέση ἐν σχέσει πρός τούς ἄλλους, προκειμένου νά τούς προσανατολίζουν καί νά τούς ὠθοῦν στόν μόνο Σωτήρα Κύριο ᾽Ιησοῦ Χριστό.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Άγιον Όρος και Ευρώπη

Tού Αρχιμ. Πλακίδα Deseille

Οι ιστορικοί του δυτικού πολιτισμού συχνά λέγουν ότι οι μοναχοί δημιούργησαν την Ευρώπη. Χωρίς αμφιβολία, έχουν στο νου τους ιδιαίτερα την πολιτιστική και μορφωτική δράση των πρώτων μοναχών στη νότιο και κεντρική Γαλλία, των Κελτών και Αγγλοσαξόνων μοναχών, που διέδωσαν το Ευαγγέλιο στην βορειοδυτική Ευρώπη κατά τον 7ο και 8ο αιώνα, των Βενεδικτίνων και Κιστερσιανών, οι οποίοι εξάσκησαν μία αξιόλογη επίδραση ως και τα τέλη του 12ου αιώνα.
Όμως ολόκληρη αυτή η εξωτερική δραστηριότητα εκπορευόταν από μια μυστική πηγή, που ήταν η έντονη εσωτερική ζωή εκείνων των μοναχών: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (πρβλ. Ματθ. ϛ´ 33). Αν τα μοναστήρια είχαν μια τέτοια ακτινοβολία, αν η μεσαιωνική Ευρώπη αποτέλεσε, χάρη σ’ αυτά, μια εξαιρετική εστία πολιτισμού, εμποτισμένη με τις αξίες του Ευαγγελίου, δεν είναι, κατ’ αρχήν, επειδή εκείνοι οι μοναχοί αντέγραψαν χειρόγραφα του Βιργιλίου και του Οβιδίου, άνοιγαν σχολεία, έχτιζαν ρωμανικές βασιλικές και σμίλευαν θαυμαστά έργα χρυσοχοΐας, αλλ’ επειδή σε αναρίθμητα μοναστήρια οι άθρωποι επεζήτησαν να κυριαρχήσουν στα πάθη τους, να εμποτιστούν με το πνεύμα των Μακαρισμών, φθάνοντας έτσι σ’ αυτή την μυστηριώδη ειρήνη της καρδιάς, που καμιά τεχνική και καμιά επιστήμη δεν μπορεί να παράσχει. «Στέριωσε στην ψυχή σου την ειρήνη και χιλιάδες θα σωθούν γύρω σου», έλεγε ένας μεγάλος μοναχός του περασμένου αιώνα.
Το γεγονός αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε την αρμόζουσα θέση και τον ρόλο του Αγίου Όρους μέσα στην Ευρώπη που οικοδομείται σήμερα. Θα ήταν τελείως λάθος, όσον αφορά στην σημασία και στην σπουδαιότητα του Αγίου Όρους, να το δούμε σαν έναν αξιοθαύμαστο χώρο διατηρήσεως του βυζαντινού πολιτισμού, ένα μουσείο περιωπής που ανακαλεί ένα νεκρό παρελθόν. Το Άγιον Όρος είναι, πριν απ’ όλα, με τον αριθμό των μοναστηριών του, με την ζωή που ξαναγεννιέται σ’ αυτό σε κάθε σημείο, με την πίστη των μοναχών του να κρατήσουν ζωντανή μια παράδοση περισσότερο από χιλιόχρονη, με την καταφανή αγιότητα πολλών από αυτούς, το σπουδαιότερο πνευματικό κέντρο της Ευρώπης.
Διαβάστε τη συνέχεια

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤῼ ΑΓΙΟΙ ΜΘ´ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (27 Σεπτεμβρίου)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

Ο γιοι ατοί ζοσαν στήν Ρώμη πί Διοκλητιανο το βασιλι. Ο γιος Καλλίστρατος συνελήφθη ς χριστιανός πό τόν στρατηλάτη Περσεντίνο κι πειδή μολόγησε τι Χριστός εναι ληθινός Θεός κτυπήθηκε σχυρά. Επειτα τόν βαλαν πάνω σέ στρακο καί τόν συραν πάνω του. Κατόπιν τόν βαλαν σ να σακκί καί τόν ριξαν στήν θάλασσα. Σχίστηκε μως τό σακκί καί βγκε ξω γιής. Εδαν τό θαμα ατό σαράντα ννέα στρατιτες καί πίστεψαν καί κενοι στόν Χριστό. Ο Περσεντίνος τότε τούς βασάνισε καί τούς βαλε στήν φυλακή μαζί μέ τόν Καλλίστρατο, ποος βρκε τήν εκαιρία νά τούς διδάξει γιά τήν κρίση το Θεο, γιά τήν Ανάσταση καί γιά τήν ψυχή. Στήν συνέχεια φο τούς βγαλαν λους πό τήν φυλακή, Καλλίστρατος προσευχήθηκε καί ριξε κάτω τά εδωλα. Μόλις τό εδαν ατό καί λλοι στρατιτες, κατόν γδόντα τέσσερις ( κατά λλους κατόν τριάντα πέντε) τόν ριθμό, πίστεψαν καί ατοί, πότε ο δυνάστες κοψαν τά κεφάλια λων.

Τό γεγονός τι γιος Καλλίστρατος πρξε πλός στρατιώτης τς Ρωμαϊκς ατοκρατορίας γίνεται φορμή πό τόν μνογράφο του γιο Ιωσήφ νά τόν δε σέ μία διπλή στρατιωτική διάσταση: φενός τι πό πλευρς πνευματικς στρατιώτης ναδείχτηκε στρατηγός, φετέρου τι καί μετά τόν θάνατό του συνέχισε τήν στρατιωτική του διότητα.

Τί ννοε γιος μνογράφος; Ο Καλλίστρατος μέ τήν σταθερότητά του στήν χριστιανική πίστη ντιπαρατάχτηκε στόν διώκτη διάβολο καί τά ργανά του ς στρατηγός, μέ ποτέλεσμα μάλιστα νά σαγηνεύσει καί τούς αχμάλωτους το διαβόλου καί νά τούς δηγήσει στήν θεία ζωή. (Στρατηγός σπερ ριστος, μάρτυς, τ διώκτ παραταξάμενος, σαγήνευσας πρός θείαν ζωήν αχμαλώτους πάλαι ος κέκτητο(δή δ´): Μάρτυς Καλλίστρατε, σάν ριστος στρατηγός ντιπαρατάχτηκες στόν διώκτη (διάβολο) καί σαγήνευσες πρός τήν θεία ζωή τούς αχμάλωτους τούς ποίους παλιά εχε δικούς του).

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Η εορτή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη μονή της Πάτμου


Εκ της Ιεράς Μονής Πάτμου

Με την αρμόζουσα εκκλησιαστική τάξη και σύμφωνα με το Πατμιακό τυπικό η Σεβασμία Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και η Πατριαρχική Εξαρχία Πάτμου εόρτασαν την μετάσταση του Προστάτου και Εφόρου τους, του ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου. Των εκκλησιαστικών ακολουθιών στη μεν Ιερά Μονή προηξήρχε ο Καθηγούμενος και Πατριαρχικός Έξαρχος Πάτμου Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Κύριλλος, ενώ στο Ιερό Σπήλαιο της Αποκαλύψεως ο Μητροπολίτης Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης κ.. Ιγνάτιος. Αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία πλήθους πιστών, κληρικών και λαϊκών, από διάφορα μέρη της Ελλάδος και του εξωτερικού.

















(+) Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Περί Χριστιανικού Έθνους


Ο λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, πού κολουθον, σκοπεύουν κριβς στό νά καταρρίψουν τήν ψευδαίσθησι, τι ο λληνες εμαστε ξ ρισμο, λόγ τς λληνικής καταγωγς μας κ.λπ., νώτεροι πό τούς λλους ρθόδοξους λαούς. 

(Πρβλ. ρχιμ. πιφανίου Θεοδωροπούλου, ρθρα-Μελέται-πιστολαί, ν θήναις, 1986, «Περί τάς λληνοχριστιανικάς συνθέσεις»).




Χριστιανικό θνος

-Γέροντα, ποιό θνος ννοε Κύριος, ταν λέη, «ρθήσεται  φ’ μν (πό τούς σραηλτες) βασιλεία το Θεο καί δοθήσεται θνει ποιοντι τούς καρπούς ατς» (Ματθ. 21,43 2).

ναι τό σύνολον τν ρθοδόξων Χριστιανν. Διότι, πως λέγει Γραφή, «ν παντί θνει φοβούμενος ατόν… δεκτός ατ στι» (Πράξ. 10,35 3.). πομένως τό νέο θνος, στό ποο ναφέρεται Κύριος, εναι ρθόδοξος Χριστιανικός κόσμος, σχέτως φυλς, γλώσσης, χρώματος κ.λπ.. Ατός εναι λαός το Θεο γιος, νέος σραήλ. Τό σύνολον τν νθρώπων, πού θά πιστεύσουν στόν Χριστό, θά Τόν ποδεχθον ς Υό το Θεο καί θά γίνουν μέλη τς κκλησίας Του. Δέν ννοε Κύριος ποκλειστικς τό λληνικό θνος. ς μή λησμονομε, τι ο πρτοι – πρτοι Χριστιανοί δέν σαν λληνες. βραοι σαν. Καί ο πόστολοι σαν βραοι. Καί μέ βραίους διαδόθηκε Χριστιανισμός. Μήπως λοι ο Πατέρες σαν λληνες; γιος ωάννης Δαμασκηνός ταν Σύρος, Μέγας ντώνιος, Καθηγητής το Μοναχισμο, ταν Αγύπτιος, καί τόσοι λλοι. Γιατί δέν τά βλέπουμε ατά; 

Καί γώ λληνας εμαι καί γαπ τήν πατρίδα μου. Προσοχή μως. ς μήν δηγομε τά πράγματα σ’ ναν λλου εδους ρατσισμό μέσα στήν κκλησία, λέγοντας, «μες ο λληνες εμεθα καλλίτεροι πό σς πού εσθε Σλάβοι, πού εσθε Γάλλοι, πού εσθε Κινέζοι». νώπιον το Κυρίου εμεθα λοι σοι. ντί καυχήσεως, ς κοιτμε νά γινώμεθα ξιοι ατς τς μεγάλης ποχρεώσεως, τήν ποία χουμε πρός τήν κληρονομία τν Πατέρων μας. ς μήν μοιάσουμε στούς ουδαίους, ο ποοι δέν καναν ,τι κανε βραάμ, λλά καυχντο, τι ταν τέκνα το βραάμ. ς μή βλέπουμε μόνο σα συμφέρουν σ’ μς τούς λληνες.  

-Δηλαδή Γέροντα, εναι τυχαο τό γεγονός, τι Χριστιανισμός διαδόθηκε μέ τήν λληνική γλσσα;

-Στό σχέδιο το Θεο τίποτε δέν εναι τυχαίο∙ κάθε τί χει τό σκοπό καί τό λόγο του. πό τό σημεο, μως, ατό μέχρι τό σημεο νά ποστηρίζουμε τι ετυχς πού πήρχαμε μες ο λληνες καί γλσσα μας, διότι λλοις τί θά κανε Θεός, πόστασις εναι μεγάλη. ς μή καταλαμβανώμεθα πό σωβινιστικό οστρο. Τό γεγονός, τι εχε ξαπλωθ λληνική γλσσα μέ τίς κστρατεες το Μεγάλου λεξάνδρου στά πέρατα το κόσμου, βοήθησε στό νά γίνεται κατανοητό τό μήνυμα το Εαγγελίου. λλ’ ν Θεός θελε νά οκονομήση λλοις τό σχέδιό Του, κανείς δέν θά μποροσε νά Τόν μποδίση. Γιά τόν Θεό τίποτε δέν εναι δύνατο. Μποροσε νά κφράση τό μήνυμα τς Σωτηρίας καί στή φτωχότερη γλσσα, ν θελε.