Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Ο ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ (29 ΙΟΥΝΙΟΥ)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκης

μήνας Ιούνιος καταυγάζεται πό τή μεγάλη ορτή τν πρωτοκορυφαίων ποστόλων Πέτρου καί Παύλου (29 Ιουνίου). Δέν πρόκειται περί μίας πλς ορτς, πως συνήθως ορτάζουμε τίς πόλοιπες ορτές τν γίων μας: νά θυμηθομε τήν κατά Χριστόν πολιτεία τους καί στό μέτρο τν δυνατοτήτων μας νά τούς μιμηθομε. Στόν ναγκαλισμό τν δύο ποστόλων, πως τόν βλέπουμε στή γνωστή εκόνα τους, Εκκλησία μας πρόβαλε τή σύζευξη τς πίστεως καί τν ργων, μέ λλα λόγια εδε τούς ποστόλους ατούς ς σύμβολο καί τύπο τς παραδόσεώς της.

πρξε, καί πάρχει κόμη σέ ρισμένους αρετικούς, ποψη τι ο πρωτοκορυφαοι πόστολοι κολουθον διαφορετικές παραδόσεις καί κφράζουν διαφορετικές θεολογίες: πόστολος Πέτρος – λένε -  τονίζει τά ργα ς δρόμο σωτηρίας, γεγονός πού τόν σχετίζει περισσότερο μέ τήν Ιουδαϊκή παράδοση, καί πόστολος Παλος τονίζει κυρίως τήν πίστη, ρα εναι ρηξικέλευθος καί ληθινός χριστιανός. Τόν Πέτρο εδαν πολλοί ς πρότυπο τς θεολογίας το Ρωμαιοκαθολικισμο, ποία πράγματι περτονίζει τά καλά ργα ες βάρος συχνά τς πίστεως, καί τόν Παλο πό τήν λλη σχέτισαν μέ τόν Προτεσταντισμό, ποος ποβαθμίζει τά ργα πέρ τς πίστεως.


Γιά μς τούς ρθοδόξους μως μία τέτοια διασπασμένη κατανόηση τς θεολογίας τν ποστόλων ατν ποτελε μεγάλη πλάνη. Καί τοτο γιατί καί ο δύο πόστολοι κφράζουν τήν δια τελικς θεώρηση τς πίστεως. Δέν προβάλλει λλον Χριστό Πέτρος καί λλον Παλος. Καί ο δύο καταθέτουν τήν δια μπειρία, τήν ν Χριστ σωτηρία, γιά τήν ποία καί ο δύο δωσαν μέ μαρτυρικό τρόπο τή ζωή τους. Τό Πνεμα το Θεο λλωστε πού τούς φώτιζε, ταν καί εναι πάντοτε τό διο. ταν πόστολος Παλος, γιά παράδειγμα, τονίζει τήν πίστη ς προϋπόθεση τς σωτηρίας, ξαγγέλλει τήν κοινή μαρτυρία καί τν λλων ποστόλων, ποεξάρχοντος το Πέτρου (Βλ. π.χ. Α´Πέτρ. 1, 5-9. 21κ..), κατά τήν ποία, ναί μέν δίκαιος κ πίστεως ζήσεται (Ρωμ. 1,17), λλά πίστη ατή κφράζεται μέ τά ργα τς πίστεως, μέ τή μετάνοια δηλαδή το νθρώπου, καί μέ τόν καρπό τς πίστεως, τήν γάπη. Πίστις δι γάπης νεργουμένη (Γαλ. 5, 6) κατά τή συνοπτική διατύπωσή του, πού σημαίνει τι τότε χριστιανική πίστη ζωντανεύει καί νεργοποιεται, ταν κολουθε τόν δρόμο τς γάπης. Πρόκειται γιά διαφορετική διατύπωση τς διδασκαλίας καί το ποστόλου Ιακώβου, κατά τήν ποία ῾ἡ πίστις χωρίς τν ργων νεκρά στι (2, 18). Διαφορετικά, πίστη μόνη μπορε νά θεωρηθε καί ς δαιμονική, φο καί τά δαιμόνια πιστεύουσιν καί φρίττουσι( Ιακ. 2,19).

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου