Του θεολόγου Αριστείδη Πανώτη, για το Αmen.gr
Πρόσφατα οι εν Αθήναις Ρεθύμνιοι αναδημοσίευσαν παλαιό άρθρο μου στο ημερολόγιο τους του 2013 που γράφτηκε για τους «Δύο Λόγοι προς Κρήτας» του μακαριστού Γέροντά μου Χαλκηδόνος Μελίτωνα. Μεταξύ αυτών είναι και ο λόγος: «Περί σιγής» της 14ης Απριλίου 1967, που αποδείχθηκε προφητικός για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις σε λίγες ημέρες. Τότε έγραψα κάτω από ποιές συνθήκες συγγράφηκαν αυτοί ο ιστορικοί λόγοι.
Τώρα, ως ο εωρακώς, θα σας εξιστορήσω υπό ποίες συνθήκες γράφτηκε και ακούστηκε πριν ακριβώς 43 χρόνια μια πραγματική δημηγορία του Γέροντα που και το ραδιοφωνικό άκουσμά της από τη Μητρόπολη των Αθηνών κατατάραξε τότε τις ακοές και τις συνειδήσεις των αλαζόνων κρατούντων και ανησύχησε τους εκλεγέντες «αριστίνδην» σε αρχιερατικούς θρόνους και ιδίως τούς καθ΄ έξιν φαντασμένους «ευσεβείς» της φαρισαϊκής «υψηγορίας».
Την τρίτη χρονιά της «βασιλείας» των συνταγματαρχών της 21 Απριλίου 1967 και του εγκατασταθέντος εκκλησιαστικού καθεστώτος εν Αθήναις ο Χαλκηδόνος Μελίτων διέρχεται από την ελληνική πρωτεύουσα. Τηρεί πάντα την εθιμοτυπία και επισκέπτεται τον τότε αρχιεπίσκοπο και τους «αρμοδίους» για τα θέματα της Εκκλησίας. Ταυτόχρονα τον επισκέπτονται στη διαμονή του και μερικοί ιεράρχες και καθηγητές και δημοσιογράφοι που τον πληροφορούν για το κλίμα που έχει απλωθεί στην παλαιά Ιεραρχία από τον νόμο «Περί της έξωθεν καλής μαρτυρίας» και τις πανούργες κατασκευές του δήθεν εκσυγχρονισμένου «Καταστατικού Χάρτη» 1969, με τον οποίο επιχειρείτο μια δόλια πλευροκόπιση των ρητών όρων της παραχωρηθείσης το 1850 «αυτοκεφαλίας» προφανώς για τη φαλκίδευση της Επιτροπείας της Πράξεως του 1928 περί των μητροπόλεων των Ν. Χωρών, αυτών που βρίσκονται εντός των ελληνικών συνόρων. Το κλίμα των σχέσεων με το Πατριαρχείο έχει φορτιστεί γιατί η εν Ελλάδι εκκλησιολογική αντίληψη περί ενότητος της Εκκλησίας έχει πλέον υποκατασταθεί από τον εθνικιστικό «αυτοκεφαλισμό» σωματειακής κατασκευής με κέντρο την ιδέα της διοικητικής «αυτάρκειας». Η τότε επικρατούσα ανώμαλη κατάσταση αγνοούσε την ενότητα της Εκκλησίας του Γένους και ευνοούσε την ελλαδική αδυναμία του κρατικού εθνικισμού που έπληττε τα θεσμικά στοιχεία της δικαιοδοσιακής τάξεως, αυτά που καθαγίασε στην Εκκλησία Ιστορία αιώνων. Ο εκτροχιασμός αυτός της κανονικής «αυτοκεφαλίας» σε αυτάρεσκο «αυτοκεφαλισμό»ήταν εντελώς αντίθετος με όσα έλεγε στο Φανάρι ως καθηγητής ο αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Κοτσώνης, μετά την αποτυχία του να εκλεγεί μητροπολίτης Σύρου στην Αθήνα το 1965 και ήθελε να εκλεγεί ιεράρχης του Θρόνου! Δυστυχώς και ο Δημήτρης Τσάκωνας υφυπουργός Εξωτερικών τότε, ξέχασε τα υποσχόμενα στον πατριάρχη Αθηναγόρα, όταν εμφανιζόταν από ετών στο Φανάρι. Αυτές οι «Οβίδιες μεταμορφώσεις» όσων τέθηκαν επί το μόδιο της εξουσίας και της διακονίας παρόξυναν το πνεύμα του Γέροντα. Στη σκέψη του διατηρούνταν τα επικριτικά σχόλια των όσων είπε κατά την ενθρόνιση του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου από πικρόχολους συνεργάτες του και οργανωσιακούς κύκλους και ζητούσε ευκαιρία να αποδείξει πως το Φανάρι ξέρει να βάζει στη θέση κάθε αδιάβαστο και προπέτη επικριτή των θέσεών του, παρά τη ταλαιπωρία της υγείας του πατριάρχη Αθηναγόρα. Και αυτή η ευκαιρία τα του δόθηκε.
Διαβάστε τη συνέχεια στο "amen.gr"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου