Η ευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου (Β΄)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

β) ῾Πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας  μή μοι δῷς᾽.

῾Υπάρχει ἕνα πλέγμα παθῶν πού καί ὡς διάθεση ἀκόμη ἀποτελεῖ ἄρνηση γιά τήν πνευματική ζωή τοῦ πιστοῦ. Τέτοια πάθη ἀρνητικά εἶναι ἡ ἀργία, ἡ περιέργεια, ἡ φιλαρχία καί ἡ ἀργολογία.

῾Ο ὅσιος ᾽Εφραίμ εἶναι βαθύς γνώστης τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Γνωρίζει μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ὅτι ὁποιαδήποτε ἀμέλεια τοῦ ἀνθρώπου σχετικά μέ τήν πνευματική ζωή ἀνοίγει τόν δρόμο γιά νά σκηνώσουν στήν ψυχή ὅλα τά ψεκτά πάθη. Καί τοῦτο γιατί ὁ ἄνθρωπος ὅσο βρίσκεται στόν κόσμο αὐτό εἶναι ἐκτεθειμένος στίς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου, πού ῾ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ᾽ (Α´Πέτρ. 5,8), ὅπως καί εὔκολα προσκλίνει στήν ἀνυπακοή στόν Θεό λόγω ῾τῆς οἰκούσης ἐν αὐτῷ ἁμαρτίας᾽. Γι᾽ αὐτό καί ἐξαρτώντας ὁ πιστός τόν ἑαυτό του ἀπό τόν Θεό-Χριστό, ὅπως ἐξηγήσαμε, ζητᾶ ἀπό Αὐτόν ὡς χάρη τήν ἀποφυγή τοῦ πνεύματος τῆς ἀργίας, τῆς περιεργείας, τῆς φιλαρχίας καί τῆς ἀργολογίας.

῾Η ἀργία

Τό πρῶτο πάθος λοιπόν πού ζητᾶ νά ἀποφύγει ὁ πιστός εἶναι τό πάθος τῆς ἀργίας. Θέ λέγαμε μάλιστα ὅτι ἰδιαιτέρως σήμερα ἔχει σημασία ἡ ἀναφορά στό πνεῦμα τῆς ἀργίας, ἀφοῦ ὁ σύγχρονος πολιτισμός τείνει νά δημιουργήσει, μᾶλλον ἔχει δημιουργήσει, ἕναν τύπο ἀνθρώπου πού ὡς κύριο χαρακτηριστικό του ἔχει τήν ἀργία. ῞Ολα τά στοιχεῖα γύρω μας τό ἐπιβεβαιώνουν: ἀγωνιζόμαστε οἱ ἄνθρωποι νά περιορίσουμε ὅσο εἶναι δυνατόν τίς ἐργάσιμες ἡμέρες καί νά αὐξήσουμε τίς ἡμέρες ἀργίας· θεωροῦμε ὡς δικαίωμα ἱερό, γιά τό ὁποῖο εἴμαστε ἕτοιμοι καί νά θυσιασθοῦμε, τήν κατάκτηση ὁρισμένων ἡμερῶν ὡς ἡμερῶν ἀργίας·ἐπιζητοῦμε γενικῶς αὔξηση τῶν ἀποδοχῶν μας, ἀλλά μέ ταυτόχρονο περιορισμό τῆς ἐργασίας μας. Τά χαρακτηριστικά αὐτά τά διαπιστώνουμε δυστυχῶς καί στόν εὐαίσθητο χῶρο τῆς παιδείας. Κι εἶναι εὔλογο: τά παιδιά προσπαθοῦν νά μιμηθοῦν τούς μεγάλους, ἐνῶ ἡ ἀγωγή πού παίρνουν ἐκφράζει τόν τύπο ἀνθρώπου πού κυριαρχεῖ στούς μεγάλους. ῎Ετσι φυσιολογικά πιά τά παιδιά καί οἱ νέοι θέλουν βαθμούς χωρίς ὅμως καί νά μελετοῦν, ἀγωνίζονται γιά τό ῾δικαίωμα᾽ τῆς...κοπάνας ἀπό τά σχολεῖα ἤ καί τίς καταλήψεις, θεωροῦν πολλές φορές ὅτι ὁ χρόνος στό σχολεῖο τους εἶναι χρόνος χαμένος, ἐνῶ χαρακτηρίζουν ὡς κέρδος τους τό χάσιμο τῶν ὡρῶν διδασκαλίας καί τίς ἐκδρομές.

Διαβάστε τη συνέχεια στο "Ακολουθείν"